„Jak zostać królem” on-line – czyli jak mówić, żeby ludzie Cię słuchali?

Oglądałeś film „The King's Speech” („Jak zostać królem”)? Jest tam scena, w której król Jerzy VI ma za zadanie wykrzyczeć samogłoski przez okno. Aktor (fenomenalnie gra go Geoffrey Rush) mówi do króla: Ten, kto potrafi wykrzyczeć samogłoski z okna, nauczy się przemawiać do ludzi.

Wiesz, co chcę przekazać tą metaforą?

Głos to połączenie dwóch obszarów, ściśle od siebie zależnych. Pamiętaj o tym, mówiąc do kamery/mikrofonu. Twój głos to:

• Intencje (myśl) – żeby bez wstydu wykrzyczeć samogłoski przez okno, król musiał odnaleźć swój zablokowany głos. Przepracował własne ograniczenia, wierzył w to, o czym mówi, uwolnił swoją siłę.
• Technika – król nauczył się profesjonalnego mówienia. Wiedział, na czym polega mówienie na przeponie, używanie rezonatorów, nauczył się techniki kierowania głosu na maskę, ustawił głos, żeby był słyszalny i nośny.

Dwa wnioski dla Ciebie:

Po pierwsze, jeśli mówisz do kamery, to musisz chcieć podzielić się swoją energią z drugim człowiekiem, szczególnie, jeśli go nie widzisz. ZOBACZ osobę, do której mówisz. Wyobraź sobie Twojego rozmówce on-line i mów do niego. Główny błąd to mówienie „do wszystkich”, ogólnie - a więc do nikogo.

Po drugie warto poznać technikę, ponieważ przenoszenie codziennego mówienia przed kamerę jest po prostu błędem. Na co dzień mówimy zazwyczaj nawykowo, czyli bez świadomości użycia techniki. Niestety często niedbale, ze złą dykcją i na szczękościsku – kamera natomiast wymaga od Ciebie profesjonalnego mówienia.

Prowadząc komunikację on-line, pamiętaj:

1. Ciało nie kłamie, a głos rodzi się z ciała. Głos jest papierkiem lakmusowym wskazującym na stan psychofizyczny człowieka. Słychać w głosie to, jak się czujesz i co naprawdę myślisz o temacie, na który się wypowiadasz. Słychać Twoje nastawienie, motywację, wiarę w to, o czym mówisz. 
2. Dialoguj, nie prowadź hipnotyzującego monologu. I nie mam tu na myśli wyłącznie zadawania pytań (które oczywiście polecam), ale formę całej wypowiedzi.
3. Mikrofon zlewa słowa – ćwicz dykcję. To, co dla Ciebie jest zrozumiałe (znasz swoje myśli), dla innych takie nie jest. Dużo prawdy jest w powiedzeniu, że „dykcja zaczyna się od stóp”. Jeśli całe ciało jest ożywione i aktywne, to artykulacja staje się precyzyjna i wyrazista. Dlatego spróbuj traktować mówienie, jako ruch. Moje propozycje ćwiczeń to: czytaj głośno i wolno dowolne teksty, wyrazy, które sprawiają Ci trudność powtarzaj kilkakrotnie, czytaj głośno, od przesadnie wolnego do coraz szybszego tempa zdania na dowolnym tekście.
4. Mikrofon uwidacznia intonację. W stresie lub bez podparcia oddechowego mówimy głosem wyższym niż naturalny. Nie piszcz! Wysokie dźwięki przez mikrofon są jeszcze bardziej słyszalne. Profesjonalne mówienie jest na rejestrze piersiowym. Pamiętaj, że wysokie dźwięki są zarezerwowane dla sytuacji zabarwionych emocjonalnie i nie budują Twojego autorytetu. Oto ćwiczenie, które pomoże Ci rozluźnić krtań. Oczywiście nie wykonuj go przed kamerą, ćwicz w ciągu dnia 😊.
5. Zarządzaj oddechem - oddychaj przeponowo-żebrowo. To, w jaki sposób oddychasz wpływa na Twój poziom stresu, ale też ma podstawowe znaczenie dla jakości mówienia. I podstawowa zasada: mówimy na wydechu. Uważaj na załamywanie się i ściszanie głosu. Mikrofon jest na to szczególnie wyczulony!
6. Akcentuj myśli, słowa, niech Twoja wypowiedź będzie zmienna i dynamiczna. Pomoże Ci w tym gestykulacja i podkreślanie wypowiedzi ręką. Stosuj pauzy – ona jest królową akcentowania.
7. Wyluzuj się, spuść powietrze - nie bądź jak napompowany balon. Co to znaczy? Uwolnij emocje, określ jasno intencję wypowiedzi i pobaw się głosem. Koniecznie zrób rozgrzewkę aparatu artykulacyjnego. Twój głos ma być aktywny, zmienny, angażujący. Głos mówcy ma:

• budzić ciekawość
• skupiać uwagę
• być wiarygodny (naturalnym)
• zmiennym dynamicznie
• silnym (w sensie przekonania, nie głośności)

Pamiętaj, jeśli chcesz budować spójny komunikat - myślenie i technika muszą iść w parze.

I jeszcze jedno.

Mistrz, którego miałam szczęście spotkać w Akademii Teatralnej, Profesor Zbigniew Zapasiewicz mówił: Pewność siebie w głosie to stawianie kropek.

Weź tę radę Profesora do serca.